Metal sektöründe KDV tevkifat uygulaması ilk defa, 1996 yılında hurda metallerle başlamış,[1] tevkifattan kaçınmak için hurdanın dökülerek külçe haline getirilmesini ve böylece “hurda” kavramının dışına çıkılmasını önlemek maksadıyla hurdadan imal edilen külçeler de tevkifat kapsamına alınmıştır.[2] Ardından “hurda kavramı” genişletilmiş,[3] ancak genişletilen hurda kavramı ile birlikte tevkifat kapsamı da genişleyince uygulamada bir takım tereddütler doğmuştur. Çünkü yapılan düzenlemelerle birincil yani işlenmemiş haldeki metallerin de tevkifat kapsamı içine dahil edildiği gibi bir izlenim oluşmuş ve bunun üzerine birincil metallerden imal edilen külçe ve (yuvarlak ingot veya diğer adıyla) billet tevkifat kapsamından çıkarılmıştır.[4] Böylece külçe ve billet teslimlerinde birincil kökenli-hurda kökenli gibi yeni bir ayrım ortaya konulmuştur. Fakat ayrımlar bunlarla da sınırlı kalmamış, uygulamada ortaya çıkan tereddütlere bağlı olarak teslim edenlerin ithalatçı olup olmadığı, malların ilk teslimi ikinci teslimi gibi çeşitli detay düzenlemelere yer verilmek suretiyle KDVK nun 9 uncu maddesinde İdareye verilen yetki, ürün çeşidi, ürünün menşei, mükellefin niteliği teslim şekli itibariyle farklılaştırılarak kullanılmıştır.

Kısaca Maliye İdaresi hurda metal toplayıcılardan başlayarak tekrar üretim ve teslim aşamasına kadar kısmen kayıt dışı olan hurda metal sektöründeki bu kayıtdışılığı KDV tevkifatı ile önlemeye çalışmıştır. Ancak bu amaçla yapılan düzenlemelerle bir hayli karışık hale getirilen hurda metal tevkifatına ilişkin mevzuat, 5035 ve 5228 sayılı Kanunların KDVK’nun 17/4-g maddesinde yaptığı değişikliklerle hurda metal teslimleri ile hurda metalden elde edilen külçe teslimlerinin istisna kapsamına alınması suretiyle sadeleşmiştir. (Fakat istisnadan vazgeçenler açısından hurda metal teslimlerinde tevkifat uygulaması[5] devam etmektedir.)