Danıştay Onüçüncü Daire
Birden fazla yılma yaygın olan inşaat ve onarma işlerinde kullanılan ve takvim amortismana tabi olan malların amortismanının her iş yerinde çalıştığı güne göre hesaplanması gerekir. Kurumlar Vergisi Kanunu'nun, kurumların safi kazançlarının saptanması ile ilgili ortaklıkta bulunduğu 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 43. maddesinin 3 numaralı bendinde, birden fazla inşaat ve onarma işlerinde veya bu işlerle sair işlerde müştereken kullanılan tesisat, makine ve araştırma vasıtalarının amortismanlarının, bunların her işte kullanıldıkları gün sayışma göre dağıtılacağı hükme bağlandığına ve sözü geçen kanunlarda dar mükellefiyete tabi olan yabancı kurumlar hakkında bu maddenin uygulanmayacağı yolunda bir hüküm mevcut bulunmadığına, her ne kadar yükümlü kurum Türkiye'de sadece bir inşaat işini taahhüt etmiş ise de, davalı vekilinin, imzasını, muhtevi tutanakla saptanan ifadesinden, şirketin Türkiye'de kullanıldığı demirbaşların Fransa'dan Türkiye'ye getirildiği 17.3.1966 tarihinden önce ve son parti demirbaşın, Fransa'daki merkeze dönüş tarihi olan 21.9.167 gününden sonra aynı yıllar içinde, Fransa'da da kullanıldığı anlaşıldığına, bunun aksi davalı tarafından iddia ve isabet edilmediğine ve sözü geçen maddede birden fazla inşaat ve onarma işinde kullanılan demirbaşların kullanıldığı inşaatların aynı ülkede bulunması gerekeceği yolunda bir şart da mevcut olmadığına göre, Türkiye'de yapılan taahhüt işine isabet etmeyen amortismanlarının, Türkiye'de yapılan işin kazancından düşülmesi olanağı yoktur. Bu nedenle, yükümlü şirketin petrol boru hattı inşaatından başka bir taahhütü bulunmadığı cihetle olaya Gelir Vergisi Kanunu'nun 43. maddesinin 3 numaralı bendi hükmünün 'uygulanamayacağı şeklinde verilen kararda isabet görülmediğinden davanın kabulü ile dava konuşu Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.