Danıştay Dördüncü Daire

Kepek satış hasılatı île ilgili kayıtların gerçeği aksettirmediği anlaşıldığından, Belediye İktisat Müdürlüğü'nce verilen kepek rayiç fiyatı esas alınarak matrah tayini yerindedir. ihtilaf konuşu olayda; mükellefin adi ortaklık halinde işlettiği un fabrikasının 1.1.1971 15.10.1971 tarihleri arasında, esnaf, besici ve tüccara sattığı büyük miktardaki kepek satışlarım perakende satış adı altında, fatura kesmeksizin yaptığı, bu tarihten sonra faturalı olarak yapılan satışlarla ilgili olarak 25 alıcıya yazılan mektupların, bunların tanınmadığı meşruhatıyla tebliğ edilmeksizin iade olunduğu, dolayısıyla 15.10.1971 tarihine kadar faturasız ve bu tarihten sonra faturalı olarak yapılan kepek satış hasılatı kayıtlarının gerçeği uymadığı, aynı iade faaliyet gösteren emsali un fabrikası kepek satış fiyatlarının da bu hususu doğruladığı nedeniyle bu yıldaki kepek satış hasılatının re'sen takdir yolu ile tayini istenilmiş olup; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 232. maddesi hükmü uyarınca, esnaf, besici ve tüccara yapılan kepek satışları için fatura düzenlenmediği, inceleme raporuna ekli ortaklardan N.O. ve Muhasebeci V.B.'ın imzasını havi tutanakla kabullenilmiş bulunduğuna nazaran, kepek satış hasılatı ile ilgili kayıtlar, vergi matrahının doğru ve kesin olarak tesbitine imkan vermeyecek derecede usulsüz bulunduğundan, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30. maddesinin 4. fıkrası uyarınca re'sen takdire gidilmesi yerindedir. Bu nedenle Temyiz Komisyonu Yedinci Dairesi kararının bozulmasına, mahalli itiraz komisyonunun, Belediye iktisat Müdürlüğü'nce verilen yem ve yiyecek maddeleri ile ilgili yazıdaki kepek rayiç fiyatının esas alınması suretiyle matrah farkı olarak tesbit ettiği 117.500,50 lira, işin niteliği ile vüs'ati yönünden yerinde görüldüğünden, matrahın bu miktar üzerinden re'sen tasdikine oybirliğiyle karar verildi.