Danıştay Dördüncü Daire 

14 ay sonra yeniden ayrı bir yerde işe başlamış olması aynı işe devam etme anlamına gelmez.

1973 takvim yılında gerçek usulde vergi mükellefi olduğu halde beyanname vermediğinden bahisle adına re’sen yapılan cezalı tarhiyatı, indirim uygulanması ve olayın oluş şekline göre de kusur cezası uygulanmasının yerinde olacağı gerekçesiyle değişiklikle onayan Temyiz Komisyonu karannın dilekçede yazılı nedenlerle bozulması isteminden ibarettir.

Uyuşmazlık 1968 ve 1969 döneminde bakkallık işi nedeniyle gerçek usulde vergiye tabi iken 7.10.1969 gününde işini terk eden ve 27.12.1970 gününde yine aynı işe başlayan ödevlinin götürü usulde vergilendirilip vergilendirilmeyeceğine ilişkindir.

193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinin üçüncü fıkrasında, götürülük şartlarım kaybetmek suretiyle veya kendi talepleri üzerine gerçek usulde teklif edilecek olanların aynı işe devam ettikleri müddetçe bu usulden dönemiyeceği hükme bağlanmıştır.

Olayda işe davacı bakkallık işinden dolayı evvelce götürü usulde vergiye tabi olmanın şartlarım yitirmesi nedeniyle gerçek usulde vergilendirilmiş, bu işini 7.10.1969 gününde terk etmiş ve 24.12.1970 gününde bir başka mahalde aynı işe başlamış ve götürü usulde mükellefiyeti tesis edilmiş olduğunun anlaşıldığı, 14 ay sonra yeniden ayrı bir mahalde işe başlamış olması, aynı işe devam anlamına gelmiyeceği gibi davacı 1970, 1971, 1972 yıllarında götürü usulde vergilendirildiğinden 1973 yılında yeniden gerçek usulde vergilendirilmesinde kanuna uyarlık görülmemiştir. ;

Bu nedenlerle davanın kabulü ile kararın bozulmasına, tarhiyatın re’sen terkinine, oybirliğiyle karar verildi.