Danıştay Dördüncü Daire 

Sadece taşeronluk yaptığı yolunda yoklama fişi bulunan mükellef hakkında vergi incelemesi yapılmadan tarhiyat yapılamaz. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 2356 sayılı Kanunla değişik 127. maddesinde, yoklamadan maksadın mükellefleri ve mükellefiyetle ilgili maddi olayları kayıtları ve mevzuları araştırmak ve tespit etmek olduğu belirtilmiştir.

Ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun araştırılıp tespiti ancak kanunun 134. maddesi uyarınca bir vergi incelemesi yapılmak suretiyle sağlanabilir.

Dosyada mevcut 23.7.1980 günlü yoklama fişinde yükümlünün işini terk ettikten sonra zaman zaman taşeronluk işi alarak işe devam ettiği belirtilmekte ve bu genel saptama tarhiyata dayanak alınmakta ise de, taşeronluk işinin hangi sürelerde ve kimlere yapıldığı, ne kadar gelir elde edildiği yolunda bir araştırma ve inceleme yapılmadan, yalnızca yoklama fişindeki soyut tespite dayanılarak matrah takdirinde isabet yoktur.

Ayrıca yükümlü 1976 yılında işi terk ettiğine dair dilekçe verdiğim iddia etmiş ancak vergi dairesi müdürlüğü bu dilekçeye ilişkin hiçbir kaydın olmadığım bildirmişse de; yükümlünün (E.) Mühendislik Limited Şirketinin inşaatlarında 15.3.1976 tarihinden sonra 5.10.1978 tarihine kadar ücretli ve sigortalı olarak çalıştığı hususu şirketin 4.11.1982 günlü yazısında anlaşılmaktadır. Yoklama fişiyle «taşeronluk işine iş aldığı zaman devam ettiği» yolundaki beyanı ile, ücretli olarak çalıştığı bu işin ifade edilmek istendiği sonucuna ulaşılmaktadır.

Yükümlünün taşeronluk işi yapıp yapmadığı ve ne kadar gelir elde ettiği hususunun kanuna uygun biçimde bir vergi incelemesiyle tespiti yerine vergileme yönünden sonuç çıkarmaya elverişli olmayan yoklama fişine dayanılarak takdir olunan matrah üzerinden salınan vergi ve cezada isabet görülmemiştir. Bu nedenle, yükümlü temyiz isteminin kabulüne Vergi Mahkemesi karannın bozulmasına, Yeterli incelemeye dayanmayan tarhiyatın re’sen terkinine 23.1.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.