|
|
Dairesi
Yükümlü şirketin aktifine kayıtlı olan fabrika binasının satış bedelinin 250 milyon lira olarak beyan edildiği, ortaklardan birinin itirazı üzerine Asliye Ticaret Mahkemesince görevlendirilen bilirkişi tarafından yapılan değerlemede bina ve arsasının rayiç değerinin 3.256.550.600 lira olarak tespit
|
|
|
Karar No
1994/4123.
|
|
|
Esas No
1993/3400
|
|
|
Karar Tarihi
26-10-1994
|
|
|
Danıştay Dokuzuncu Daire
Yükümlü şirketin aktifine kayıtlı olan fabrika binasının satış bedelinin 250 milyon lira olarak beyan edildiği, ortaklardan birinin itirazı üzerine Asliye Ticaret Mahkemesince görevlendirilen bilirkişi tarafından yapılan değerlemede bina ve arsasının rayiç değerinin 3.256.550.600 lira olarak tespit edildiğinden, VUK’nun 30/6. maddesine göre re’sen vergileme yapılabilir. İstemin Özeti: Yükümlü şirketin aktifinde, 45.665.575 lira bedelle kayıtlı fabrika binasının 5.11.1990 tarihindeki 250.000.000 liraya satış işleminde, satış bedelinin düşük beyan edilmesi nedeniyle re’sen tarh olunan kaçakçılık cezalı katma değer vergisine karşı açılan davayı; 5.11.1990 tarihinde satılan aktife kayıtlı fabrika binası ve arsasının satış değerinin düşük gösterilmiş olması nedeniyle re’sen takdire gidildiği, bu sebep, 213 Sayılı yasanın 30. madde hükmünde yer alan nedenlerden olmadığı gibi vergi dairesince de; satış bedelinin düşük gösterildiğine ilişkin ve gerçek satış bedelinin miktarı konusunda herhangi bir inceleme ve araştırma yapılarak maddi bir delil ve ölçü gösterilmediği, savunma dilekçesinde; yükümlü şirketçe zarar beyan edildiği, tarh dosyasında defter tasdik kaydına rastlanmadığı, kurumlar vergisi beyannamesinin yetkisiz kişi tarafından imzalandığı, fabrika binasının ve arsasının rayiç değerinin tespiti için ortaklardan birinin talebi üzerine mahkemece yaptırılan delil tespiti sırasında alınan bilirkişi raporunun da beyannamenin gerçeği yansıtmadığına delil teşkil ettiği belirtilerek olayda re’sen takdir nedeni bulunduğu belirtilmekteyse de, beyannamenin süresinde verilmiş ve yönetim kurulunca yetkili kılınan genel müdürce imzalanmış olması, şirketin defter ve belgelerinin noter tasdikli olduğunun anlaşılması ortaklardan biri tarafından istenen delil tespitinin diğer ortakların gıyabında yaptırılması ve bu tespit sonucunda düzenlenen bilirkişi raporuna dayanılarak açılan davanın da Bursa Asliye Ticaret Mahkemesince reddedilmiş olması karşısında vergi dairesi iddialarında isabet görülmediği gerekçesiyle kabul eden ve cezalı tarhiyatı terkin eden Bursa Vergi Mahkemesinin 25.5.1993 Gün ve 1993/745 Sayılı Kararının: yalnız Vergi Usul Kanunu’nun 30. maddesindeki takdir sebepleri irdelenerek karara varıldığı, oysa 213 Sayılı yasanın ’emsal bedeli ve emsal ücreti’ başlıklı 267. maddesinin 3. bendindeki ’Takdir esası’ hükümlerine göre de takdir komisyonlarının matrah takdir edebildikleri, olayda bilirkişice yapılan tespitte bulunan rayiç değerin beyannamedeki bilgilerin gerçek olmadığım açıkça göstermekte olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 30. maddesinin 2365 Sayılı Kanun’un 4. maddesiyle eklenen 6 Numaralı bendinde, tutulması zorunlu olan defterlerin veya verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delil bulunması re’sen vergi tarhı sebeplerinden sayılmıştır. Uyuşmazlık konusu olayda yükümlü şirketin aktifinde kayıtlı olan fabrika binasının 5,11.1990 tarihindeki satış bedelinin 250 milyon lira olarak beyan edildiği ancak ortaklardan birinin itirazı üzerine Asliye Ticaret Mahkemesince görevlendirilen bilirkişi tarafından yapılan değerlemede fabrika arsasının satış tarihindeki rayiç bedel ve inşaat maliyet fiyatları esas alınmak suretiyle toplam rayiç değerinin 3.256.550.600 lira olarak tespit edildiği anlaşılmış olup, 213 Sayılı yasanın anılan 30/6. madde hükmü karşısında re’sen vergileme yapılmasında isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak takdir komisyonunca re’sen saptanan katma değer vergisi matrah farkına yönelik olarak; mahkemece söz konusu rayiç değer irdelenip, dosya içindeki olay ve bilgiler değerlendirilerek gerek görüldüğü takdirde bilirkişi incelemesi de yaptırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekmektedir. Bu nedenle, temyiz isteminin kabulüne, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasının dosyanın anılan mahkemeye gönderilmesine oyçokluğu ile karar verildi. Azlık Oyu: ileri sürülen nedenler mahkeme kararının bozulmasıni sağlayacak nitelikte görülmediğinden temyiz isteminin reddi görüşü ile çoğunluk kararma karşıyız.
|
|