Danıştay Üçüncü Daire 

Mülkiyeti kendisine ait boş bir arazi üzerinde kamping işletmeciliği yapan yükümlünün müşterilere sunduğu hizmete ait yerinin odaları, bölmeleri ve yatak planları olan bir konaklama tesisi olarak kabul edilemeyeceği için müşteri listesi düzenlemediği nedeniyle adına özel usulsüzlük cezası kesilemez.

İstemin Özeti: Kamping işletmeciliği yönünden götürü usulde vergi mükellefiyeti bulunan davacı adına, 1990 takvim yılı içerisinde yapılan bir yoklama neticesinde müşteri listesi düzenlemediği neden gösterilerek kesilen özel usulsüzlük cezasına karşı açılan davayı; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 240. maddesinin C bendinde günlük müşteri listesinin otel, motel ve pansiyon gibi konaklama tesisleri tarafından odalar, bölmeler veya yatak planlarına uygun olarak düzenlenip işletmede bulundurulacağının hükme bağlandığı, olayda davacının üzerinde hiçbir tesis olmayan mülkiyeti kendisine ait boş bir arazi üzerinde, otomobilleriyle, çadır ve karavanlarıyla günübirlik veya birkaç günlük için gelen müşterilere sunduğu hizmete ait yerinin, odaları, bölmeleri ve yatak planları olan bir konaklama tesisi olarak kabul etmenin mümkün bulunmaması karşısında kesilen özel usulsüzlük cezasında Yasaya uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle kabul eden Vergi Mahkemesi kararının bozulması istemidir.

Karar: Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan izmir 1. Vergi Mahkemesinin 30.12.1992 Gün ve 1992/1167 Sayılı Kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasıni sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına karar verildi.