Danıştay Onbirinci Daire 

Tasfiye döneminde,

1) Vergi ve ceza ihbarnamelerinin tasfiye memuruna yapılması gerekirken şirket ortağına yapılması VUK’nun 162. maddesine göre uygun değildir.

2) Pişmanlıkla matrahsız olarak beyanname verilmesi, pişmanlık hükümlerinden yararlanmaya engel değildir.

İstemin Özeti: Yükümlü şirketin pişmanlıkla verdiği 1990/OcakAralık dönemlerine ait katma değer vergisi beyannamesinde matrah beyan etmemesi nedeniyle pişmanlık hükümlerinden yararlandırılmayarak takdir komisyonu kararma istinaden kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarh edilmiştir. Vergi Mahkemesi kararıyla; şirketin 10.05.1982 tarihinde tasfiyeye girdiği, tasfiye kararının Ticaret Gazetesinde 3 kez ilan edildiği, tasfiye memurluğuna (M.D.)’nin atandığı, bu kişinin 1983 yılında vefat ettiği, ihbarnamelerin tasfiye döneminde tasfiye memuruna tebliğ edilmesi icabederken şirket ortağına yapıldığından, tebligatın 213 sayılı Yasanın 162. maddesine uygun olmadığı, diğer yandan yükümlü şirketin 213 sayılı Yasanın 317. maddesine göre pişmanlıkla matrahsız olarak katma değer vergisi beyannamelerini vermesine rağmen, bu madde hükümlerinden yararlandırılmamasının yasanın.amacına aykırı olduğu, anılan maddede pişmanlık hükümlerinden sadece matrah beyan eden yükümlülerin yararlanacağına ilişkin bir hükmümün yer almadığı, diğer re’sen takdir nedenleri bulunmadıkça matrah beyan edilmemesinden dolayı takdire şevkte yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle cezalı tarhiyatı kaldırmıştır. Vergi Dairesi Müdürlüğü, tasfiyeye giren şirketlerin tasfiye sonuçlanıncaya kadar 3065 sayılı Yasanın 40. maddesine göre beyanname vermek zorunda olduklarım, tasfiye memurunun vefat etmesinden sonra vergiye ilişkin işlemlerin şirket ortakları tarafından yerine getirilmesi gerektiğim, takdir komisyonu kararma göre yapılan cezalı tarhiyatın yasaya uygun olduğunu ileri sürerek mahkeme kararının bozulmazım istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasıni sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.