|
MÜKELLEFLERİN KATMA DEĞER VERGİSİ İNDİRİMİNDEN YARARLANABİLMELERİ İÇİN, İNDİRİM KONUSU EDİLEN KATMA DEĞER VERGİSİNİN ALIŞ FATURASI VE BENZERİ BELGELERDE AYRICA GÖSTERİLMESİNİN VE BU BELGELERİN DEFTERLERE KAYDEDİLMESİNİN YANINDA, İLGİLİ DÖNEM BEYANNAMESİNDE DE GÖSTERİLMESİ GEREKTİĞİ HK.
Temyiz İsteminde Bulunan: ... Vergi Dairesi Müdürlüğü
Karşı Taraf : ... Tohum Islah ve Üretim Anonim Şirketi
Vekili :Av. ...
İstemin Özeti : Davacı Şirketin, yurt dışındaki bir firmaya yapmış olduğu lisans ücreti ödemeleri üzerinden, sorumlu sıfatıyla katma değer vergisi hesaplamadığından ve 2 numaralı katma değer vergisi beyannamesi ile beyan etmediğinden bahisle, Eylül/1995 dönemi için re'sen salınan katma değer vergisi ile kesilen ağır kusur cezasına ilişkin işlemi; dosyanın incelenmesinden, davacı Şirketin lisans ödemesinde bulunduğu yabancı firmanın Türkiye'de ikametgahı, işyeri, kanuni merkezi ve iş merkezinin bulunmadığı hususlarının çekişmesiz olması nedeniyle, davacı Şirketin bu firmaya yaptığı lisans ücreti ödemesinden dolayı sorumlu sıfatıyla 2 numaralı katma değer vergisi beyannamesi vermesinin ve katma değer vergilerini ödemesinin gerekmesine karşın, uyuşmazlık konusu dönemde 2 numaralı katma değer vergisi beyannamesi verilmemesi nedeniyle re'sen matrah takdirinin yerinde olduğu; ancak, 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 29 ve 34'üncü maddelerine göre yükümlülerin yaptıkları vergiye tabi işlemler üzerinden hesaplanan katma değer vergisinden faaliyetlerine ilişkin yüklendikleri katma değer vergilerinin indirilebileceği; bu durumda, sorumlu sıfatıyla 2 numaralı beyanname ile beyan edilerek ödenecek katma değer vergisinin, 1 numaralı beyannamede hesaplanan katma değer vergisinden indirim konusu yapılacağı ve bu durumda 1 numaralı beyanname ile fazladan vergi ödenmesi söz konusu olacağından, mahsup potansiyelinin bulunması halinde 2 numaralı beyannamenin verilmemiş olmasının idare aleyhine sonuç doğurmayacağı; ara kararıyla getirtilen dönem katma değer vergisi beyannamesine göre, inceleme raporu uyarınca re'sen salınan katma değer vergisinin 1 numaralı beyannamede indirim ve mahsup olanağı bulunduğundan, tarh edilen katma değer vergisinde ve kesilen cezada hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle iptal eden Ankara Dördüncü Vergi Mahkemesinin 30.12.1999 gün ve E:1999/414; K:1999/772 sayılı kararının; tarh ve ceza kesme işlemini hukuka uygun olduğu ileri sürülerek bozulması ve duruşma yapılması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi Bülent Seyitdanlıoğlu'nun Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49'uncu maddesinin 1'inci fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz istemi reddedilerek kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı Buket Oral'ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49'uncu maddesinin 1'inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince duruşma yapılmasına gerek görülmeyerek işin gereği görüşüldü:
Temyiz başvurusu; davacı Şirketin yurt dışındaki bir firmaya yapmış olduğu lisans ücreti ödemesine ilişkin olarak sorumlu sıfatıyla ödenmesi gereken katma değer vergisini 2 numaralı katma değer vergisi beyannamesi ile beyan etmediğinden ve ödemediğinden bahisle, Eylül/1995 dönemi için re'sen salınan katma değer vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına ilişkin işlemi iptal eden mahkeme kararının bozulması istemine ilişkindir.
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30'uncu maddesinin 1'inci fıkrasında; beyannamenin Kanuni süresi geçtiği halde verilmemesi hali re'sen takdir nedeni olarak sayılmış; 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 40'ncı maddesinin 1'inci fıkrasında ise; katma değer vergisinin bu kanunda aksine hüküm bulunmadıkça, mükelleflerin yazılı beyanları üzerine tarh olunacağı; 34'üncü maddesinin 1'inci fıkrasında da, alış faturası veya benzeri vesikalarda gösterilen katma değer vergisinin bu vesikaların kanuni defterlere kaydedilmesi koşuluyla indirilebileceği; 29'uncu maddesinin 3'üncü fıkrasında ise, indirim hakkının vergiyi doğuran olayın vuku bulduğu takvim yılı aşılmamak şartıyla, ilgili vesikaların kanuni defterlere kaydedildiği vergilendirme döneminde kullanabileceği hükmü yer almıştır.
Dosyanın incelenmesinden; davacı Şirketin yurt dışında bulunan yabancı firmaya yaptığı lisans ödemesi nedeniyle 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 9'uncu maddesi uyarınca sorumlu sıfatıyla katma değer vergisi tevkifatı yapmadığından ve 2 numaralı katma değer vergisi beyannamesiyle beyan ederek ödemediğinden bahisle, re'sen katma değer vergisi salınıp ağır kusur cezası kesildiği; bu işlemin iptali istemiyle açılan davada, Vergi Mahkemesince, 2 numaralı beyanname ile beyan edilerek ödenmesi gereken katma değer vergisi, aynı dönemde 1 numaralı beyannamede indirim konusu yapılacağından, idare aleyhine bir durum doğurmayacağı; davacının sorumlu sıfatıyla ödemesi gereken verginin tamamının, 1 numaralı katma değer vergisi beyannamesi ile mahsup imkanının bulunduğu gerekçesiyle iptal edildiği anlaşılmıştır.
Yukarıda yer alan hükümlere göre; mükelleflerin katma değer vergisi indiriminden yararlanabilmeleri için, indirim konusu edilen katma değer vergisinin, alış faturası ve benzeri belgelerde ayrıca gösterilmesinin ve bu belgelerin defterlere kayıt edilmiş olmasının yanında, ilgili döneme ilişkin katma değer vergisi beyannamesi ile beyan edilmesi de gerekmektedir.
Bu yasal düzenlemeler karşısında; sorumlu sıfatıyla 2 numaralı katma değer vergisi beyannamesi ile beyan ederek ödemediği vergiyi, uyuşmazlık konusu döneme ait 1 numaralı beyannamede de göstermeyen ve beyan dönemi geçtikten sonra esasen göstermesi de olanaklı bulunmayan davacı Şirketin, indirim hakkının varlığından söz edilemeyeceğinden; Vergi Mahkemesince aksi yolda verilen kararda isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin kabulüne ve Mahkeme kararının bozulmasına; bozma kararı üzerine Mahkemece yeniden verilecek kararla birlikte yargılama giderleri de dikkate alınacağından, bu hususta hüküm tesisine gerek bulunmadığına, 12.12.2002 gününde oybirliği ile karar verildi.
YÖ/ÖEK
|