|
BELEDİYENİN İŞLETTİĞİ VE DEVAMLILIK ARZEDEN İKİ ADET OTOPARK'IN İKTİSADİ KAMU MÜESSESESİ KAPSAMINDA BİR TİCARİ İŞLETME OLMASI NEDENİYLE VERGİ MUAFİYETİNİN SÖZ
KONUSU OLMADIĞI HK.
Temyiz Eden : Eminönü Belediye Başkanlığı İSTANBUL
Vekili : Av. ...
Karşı Taraf : Sultanahmet Vergi Dairesi Müdürlüğü İSTANBUL
İstemin Özeti : Davacı belediyenin işlettiği otoparklardan dolayı tesis edilen mükellefiyetin iptali istemiyle dava açılmıştır. İstanbul 6. Vergi Mahkemesi 16.4.2003 günlü ve E:2001/1464, K:2003/1591 sayılı kararıyla; 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 4 üncü maddesinde, belediyelere ait ticari işletmeler ve iktisadi kamu müesseselerinin sayıldığı, bunların kazanç gayesi gütmemeleri, faaliyetin kanunla tevdi edilmiş görevler arasında bulunması, tüzel kişiliklerinin olmaması, müstakil muhasebeleri ve kendilerine tahsis edilmiş sermayelerinin veya işyerlerinin bulunmamasının mükellefiyetlerine tesir etmeyeceğinin ifade edildiği, davacı belediyenin işlettiği ve devamlılık arzeden iki otapark işletmesinde işçi çalıştırdığı, vermiş olduğu otopark hizmeti karşılığında bir gelir elde ettiği sabit olduğundan iktisadi kamu müessesesi kapsamında bir ticari işletme olarak vergi muafiyetinin söz konusu olmadığı bu nedenle tesis edilen işlemde hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı tesis edilen işlemin yasal olmadığını ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun bulunan temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Tetkik Hakimi Abdurrahman Gençbay'ın Düşüncesi : Dosya içeriğinden davacı belediyenin işletmesini yürüttüğü iki adet otopark işletmesinin iktisadi, ticari ve sınai faaliyet anlamında devamlılık arzeden sürekli bir faaliyet olmadığı ve Kurumlar Vergisi Kanununun 4 üncü maddesinde ifade edilen devamlılık arzeden faaliyetler kapsamında değerlendirilemeyeceğinden, tesis edilen mükellefiyet işleminde ve bu işleme karşı açılan davayı reddeden mahkeme kararında hukuka uyarlık görülmediğinden mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı Cavit Zeybek'in Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, isteminin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine17.3.2004 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
AZLIK OYU
Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 4 üncü maddesi belediyelere ait olup faaliyeti devamlı bulunan ticari, sınai ve zirai işletmelerin iktisadi kamu müesseseleri olarak kurumlar vergisine tabi olduğunu belirlemiş, aynı Kanunun 7/11 inci maddesi ibelediyeler veya bunlara bağlı müesseseler tarafından işletilen yerlerden hangilerinin vergiden muaf olduğunu tek tek saymıştır.
Öte yandan, muaflıkları düzenleyen 7 nci maddenin 10 uncu bendine göre yaptıkları iş veya hizmet mukabili resim ve harç alan kamu müesseselerinin kurumlar vergisinden muaf oldukları hükme bağlanmıştır.
1580 sayılı Belediye Kanunu'nun 15 inci maddesinde görevleri sayılan belediyeler, belediye sınırları dahilinde "seyrüsefer" eden bilimum vasıtaların düzenini sağlamaktan sorumlu olup gereğinde buna ilişkin hizmetleri bizzat yapmak zorundadır. Yapılan bu hizmetler karşılığında tahsil edilen bedelin niteliği ise 2664 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu'nun 52 inci maddesinde hükme bağlanmıştır. 52 nci maddenin 3 üncü bendine göre, motorlu kara taşıtlarının park etmeleri için il trafik komisyonlarının olumlu görüşü alınarak belediyelerce şehir merkezlerinde tesis edilen ve işletilen mahallerin çalışma saatleri içinde taşıtlar tarafından işgali işgal harcına tabidir. Aynı Kanunun 56 ncı maddesi bu işgal harcının miktarını belirlemiş, 57 nci maddesi ise işgal harcının belediyelerin yetkili kılacakları memur veya kişilerce makbuz karşılığında tahsiledileceğini hükme bağlamıştır.
Uyuşmazlık konusu olayda davacı belediye biri arsa niteliğinde olan iki otaparkı muvakkat olarak ve belediyenin maaşlı memurlarını kullanarak Kurumlar Vergisi Kanununun 7/10 uncu maddesi uyarınca işlettiğinin bildirmiştir. Davalı İdare ise 1580 ve 2664 sayılı Kanun hükümlerini ve çalışan kişilerin belediye memuru olduğunu göz ardı ederek, mevcut otoparkların işgal harcı alınarak mı, yoksa devamlı bir iktisadi işletme şeklinde gece gündüz açık otopark işletmesi mi, olduğu yolunda bir inceleme yapmadan, bir bilgi içermeyen yoklama tutanağı üzerine mükellefiyet tesis etmiştir.
Bunedenle,eksik incelemeye dayalı olarak mükellefiyet tesis edilmesi yolundaki işlemin iptali gerektiğinden, temyiz isteminin kabulü ile mahkeme kararının bozulması gerektiği oyu ile karara karşıyız.
BŞ/ŞGK
|