Danıştay Üçüncü Daire

Borç alan kişilerin, borç para aldıklarına ilişkin ifadeleri, borç para veren kişinin ikrazatçılık yaptığının kanıtı olarak kabul edilir. Dava dosyasının incelenmesinden; davacının 1981 takvim yılında birden fazla kişiye borç para verdiği borç alan kişilerin ifadelerinden anlaşılmış bulunmaktadır. Aralarında yakın akrabalık veya sıkı iş münasebeti bulunmayan kimseler arasında önemli miktardaki meblağların günün iktisadi şartları müvacehesinde karşılıksız alınıp verilemeyeceği Danıştay'ın süregelen içtihatlarındandır. Olayda; aralarında yakın akrabalık bağı bulunmayan kişilere borç para verdiğini kabul eden mükellefin herhangi bir menfaat sağlamadığım beyan etmesi üzerine inceleme elemanınca, borçlularla ayrı ayrı temas kurulmak suretiyle, mükellefin elde eliği faiz geliri belirlendiğinden, ikrazatçılık faaliyetinin kanıtlanamadığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına ilişkin mahkeme kararında isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin kabulüne, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2.fıkrası uyarınca davanın reddine oyçokluğu ile karar verildi.