Danıştay Onbirinci Daire 

Defter ve belgeler üzerinde yeralan hasılat île kredi kartı kuruluşlarından gelen satış hasılatı arasında fark bulunan mükellef için, kredi kartı satış hasılatı farkı üzerinden yapılan tarhiyatta mükellefin sözkonusu bu farkın; müşterilerinin bir kısım giderlerini kendilerinin karşılayıp sonradan kredi kartı ile müşterilerden tahsil ettikleri, müşterilerinin bir kısım nakit ihtiyaçları için onlara kredi kartı müşterilerden tahsil ettikleri, müşterilerinin bir kısım nakit ihtiyaçları için onlara kredi kartı hesaplarından nakit para verdikleri, kredi kartı bulunmayan diğer mükellef arkadaşlarının bir kısım satışları için kendilerine ait kredi kartı makinesinin kullanıldığı şeklindeki bir tespit ve ibraza dayanmayan soyut iddialarına rağmen, yasaya aykırılık yoktur. İstemin Özeti: Halı kilim alımsatımı ile uğraşan yükümlünün 1992 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu saptanan matrah farkı üzerinden NisanAralık dönemleri için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarh edilmiştir. Vergi Mahkemesi kararıyla; inceleme raporundan, yükümlünün satışlarının büyük bölümünün yabancı uyruklu kişilere yapılan satışlardan oluştuğu, satış bedellerinin ise, nakden, kredi kartı ve seyahat çeki ile tahsil edildiği, mükellefin 1992 yılında yasal defter ve belgelerine göre beyan ettiği satış hasılatının 752.200.150 lira, katma değer vergisi beyanının ise 594.978.700 lira, buna karşın kredi kartı kuruluşlarının aynı dönem için bildirdikleri satış hasılatının 1.903.087.130 lira olduğu, dolayısıyla aradaki fark olan ve kayıtlara intikal ettirilmeyen 1.170.381.250 lira belgesiz satış üzerinden iç yüzde hesabıyla katma değer vergisi arındırılarak hesaplanan 1.044.983.500 lira matrah farkı üzerinden tarhiyat yapıldığının anlaşıldığı, yükümlü tarafından, inceleme raporu ile saptanan hususların açıklanması amacıyla dünya çapında bir işletme olması nedeniyle turistlere verilen hizmette çok hassas davranması gerektiği, turistlere yaptığı satışların yanında turistlerin bir takım harcamalarının da kendisi tarafından karşılandığı, kredi kartı hesabından turistlerin nakit ihtiyaçlarım da karşılamak üzere satış tutarından fazla para çekerek turistlere verdiği iddia edildiğinden, bu iddiaların kanıtlayıcı belgelerin ara kararı ile yükümlüden istenilmesine rağmen, belge ibrazı yerine dava dilekçesinde ileri sürülen soyut iddiaların tekrarlandığı görüldüğünden bu iddialara itibar etmenin mümkün olmadığı, bu durumda yükümlü tarafından dönem içinde gerçekten elde edilen hasılat, kredi kartı kuruluşlarınca bildirilen listeyle sabit olduğuna, kayıtlara intikal ettirilmeyen maliyet gideri bulunmadığı davacı tarafından kabul edildiğine ve bu tür satışlardaki iç piyasaya yapılan satışlara nazaran daha yüksek olduğuna göre ve ayrıca kredi kartı hesabına yatırılan ve yasal defterlere kaydedilen hasılatın yaklaşık iki katı tutarındaki bir paranın kendi emtia satış hasılatından oluşmadığı yönündeki iddianın da somut delillerle kanıtlanamadığı, diğer taraftan iş yerinde çalışan işçinin ihtiyacı olan nakit para ödemesinin kredi kartıyla firma tarafından karşılanmış olmasının ise, yükümlünün ara kararıyla sorulduğu halde isimleri bile mahkemeye bildirilmeyen yabancı uyruklu müşterilerin açıktan nakit ihtiyacının karşılandığım göstermeyeceği, dolayısıyla inceleme raporuna dayalı olarak yapılan tarhiyatta isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle kaçakçılık cezalı katma değer vergisi onamıştır. Yükümlü 1992 yılında, Kapalıçarşı'da sadece altı tüccarın kredi kartı üyesi olduğunu, bunların dışındaki tüccarlardan mal alan yabancıların ihtiyaçlarım kendisine ait makineyi kullanmak suretiyle karşıladıklarım, yaptığı bu ödemeleri döviz olarak bunlardan tahsil ettiğini, bu tutarın hasılat olarak kabul edilemeyeceğinı, satışlarının tamamının faturalı olduğunu, kredi kartı ile yapılan tahsilatın tamamı satış hasılatı kabul edilse dahi, satıldığı kabul edilen malın maliyeti ile bu mallara ilişkin olup İstanbul Ticaret Odası'ndan alınan belgede yeralan ortalama kar hadlerinin yapılacak hesaplamada dikkate alınması gerektiğini ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararın in onanmasına, karar harcının yükümlüden alınmasına oybirliği ile karar verildi.